De Benedictijnen en goesting om te werken

Met de nationale staking nog in het achterhoofd nog even dit. Vorig weekend ging ik wandelen naar Ename bos. Ik had in de krant een katern gevonden over de bossen in Oost-Vlaanderen en Ename bos was er één van. Wist ik veel dat het, och God, over 36 bomen en wat struiken ging. Van fake news gesproken. Ik parkeerde bij de archeologische site van Ename. De oude abdij site, waar 60 jaar geleden kinderen verstoppertje speelden, verdween jaren onder een laag landbouwgrond om later opgegraven te worden en gecatalogeerd te worden als erfgoed. Maar tijdens mijn rondgang trof ik plots volgende aan bij één van de beschrijvende borden rond de site.

De Regel van Benedictus regelt zowel het spirituele als het materiële leven van de monniken. Hoofdkenmerk is matiging. Centraal staan de drie geloftes die elke monnik aflegt bij zijn intrede in de benedictijnenorde:
• Obedientia: aandachtig luisteren en gehoor geven aan de situatie en je eigen hart
• Stabilitas: leven naar wat je van waarde vindt en daar vervolgens in volharden, ook als het tegen zit
• Conversio morum: je dagelijkse gewoonten zo inrichten dat je bezield blijft en groeit en bloeit

Ik was verbijsterd. De Benedictijnen die wisten toen al wat Ikigai was. Die wisten toen al wat ondernemen was. Die wisten verdorie heel goed dat je je passie moest volgen en volhouden. Ongelooflijk vond ik dat. Ik had eerder een boodschap verwacht over nederigheid, kuisheid en penitentie. Niets van dat. Gewoon je hart volgen en nooit opgeven met als hoofdkenmerk matiging.
Waar is die kennis dan verloren gegaan?
Waar zijn merendeel van de mensen gestopt met het volgen van hun passie en zichzelf gaan nestelen in gouden kooien en in sociale en andere zekerheden. Zekerheden die de taal van het hart niet spreken.
De grote motor van KMO bedrijven (het grootste deel van de Belgische bedrijven trouwens), is passie. Goesting. Goesting voor je vak. Goesting voor je klant. Goesting voor je product. Goesting voor je collega ook. En dat is waar wij als bedrijfsleiders en managers moeten in helpen. Het terug invoeren van de regel van Benedictus zou wel eens het verschil kunnen maken tussen ofwel voortkabbelen en hopen dat we door harder werken en druk steken de disruptieve modellen overleven ofwel echt futureproof worden. Het bekende instituut Gallup ziet het als volgt:

Human beliefs, feelings, thoughts and perceptions influence everything from business performance to front-line productivity to the customer experience.

En die gasten van Gallup kunnen het weten. Zij staven alle onderzoek dat ze wereldwijd doen. En dat onderzoek is nu bezig. Geen studies dus van de jaren 80 van de vorige eeuw. De tijd dat een MBA een belangrijk diploma en voorwaarde was om carrière te maken lijkt op zijn einde te lopen. Het wordt tijd dat een MBA en cijferanalyses terug de plaats in een bedrijf krijgen die ze verdienen. De plaats waarvoor ze uitgevonden werden. Als hulpmiddel om te kunnen sturen en niet als doel. Het zal wel moeten. Ik vermoed zelfs dat er ooit een dag zal komen waarin het tijdperk waarin we leven, ooit lachend zal bekeken worden als het tijdperk waarin alle grondstoffen alsook de mens opgebrand werden aan een heel snel tempo omdat cijfers uitwezen dat het mogelijk was. En die mens werd aan de praat gehouden met een gouden kooi en zogeheten zekerheden. Niet met goesting. Een tijdperk waar matiging geen hoofdkenmerk was. Het tijdperk waarin oude ruïnes van kennis ondergespoten werden onder een laag aarde om een nog hoger economisch profijt uit te halen. Net als de abdij van Ename.
Gelukkig komt er vanuit de KMO wereld voldoende reactie en weten heel wat bedrijfsleiders, zonder dat ze de statistieken van Gallup kennen, dat ze het niet kunnen zonder hun mensen te betrekken, te inspireren en goesting te geven. Leiders van KMO’s die supergezond zijn en elke dag zoeken naar nog beter. Samen met hun mensen die dat verschil wel nog zoeken en willen maken. KMO leiders die ervoor zorgen dat er voldoende obedentia, stabilitas en conversio morum aanwezig zijn. Noem die bedrijven voor mijn part kloosters of abdijen. Die bedrijfsleiders, abten of abdissen en hun medewerkers, monniken. Ik geloof nooit dat ze het erg gaan vinden want ze weten dat ze deel uitmaken van een groep mensen die hun zin doen en iets betekenen voor zichzelf, hun collega’s en hun klanten. En die daarbovenop nog eens floreren. Ik noem ze liever de orde van de tempeliers die vechten tegen de gouden kooien en grijze carrières. Ikzelf noemde mijn mensen guerilla’s (Neen dat is geen monnikenorde). En daar waren we allen heel fier op. Het gaf ons goesting.
Merci nog aan Het Nieuwsblad. Zonder hen was ik nooit in Ename terecht gekomen en had ik nooit de regel van Benedictus gekend.
Wil je meer weten over hoe je als bedrijfsleider of manager je bedrijf en je mensen naar een hoger niveau kunt tillen geef dan gerust een seintje op sam@perfecttalent.be of 0475.58.47.34

Over de auteur: Sam Furnier

Plaats een Reactie

Uw e-mailadres zal niet worden gepubliceerd.E-mailadres is verplicht

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.