Angst en Jobprotectie

Dit week-end titelde Het Nieuwsblad: ‘de Vlaming heeft schrik’.  Het Nieuwsblad gaat 3 weken lang op zoek naar antwoorden waarom en wat we kunnen doen om minder bang te zijn.  Had de mensen dan niet eerst zelf bang gemaakt met al dat ‘nieuws dat verkoopt’, was mijn eerste reactie.

3 op 4 vreest een nieuwe aanslag, 1 op 4 is bang voor de islam en 1 op 4 bang om z’n job te verliezen

Dat laatste is wat me het meest bezig houdt.  Gewoon omdat het concreter is.  We gaan tenslotte alle dagen werken.  Het vliegtuig nemen we niet elke dag of er is niet elke dag een nationale feestdag.

En toch, net als de andere 2, heb je statistisch gezien een lage kans dat je je job kwijtspeelt.  Te meer daar de jobbarometer in Vlaanderen in jaren zo goed niet heeft gestaan.  Zeker binnen de kmo-wereld.

Bang om je job te verliezen, heb ik ondervonden, is het enige van die drie dat je ook zelf in de hand hebt.  Er zijn een aantal zaken die dit staven.  En dan wil ik vooral focussen op de kmo en niet op die paar multinationals die verhuizen naar lage kosten oplossingen.

Ten eerste: tegenwoordig selecteren steeds meer bedrijven op attitude in plaats van ervaring of diploma.  Attitude is dus tegenwoordig een ticket naar werk en, ja zelfs goed werk.  Ik heb nog nooit een zaakvoerder of bedrijfsleider iemand weten ontslaan omdat hij goed was of de juiste ingesteldheid had.  Alles gaat tegenwoordig toch zo snel dat je je moeilijk alles en snel eigen kan maken.  Willen en goesting hebben is daarop het enige juiste antwoord.

Ten tweede: Angst om je job te verliezen is, iedere keer dat ik het zag, een one-way ticket om je job te verliezen.  Echt!  Dit komt omdat men dan aan een soort aandoening gaat leiden die jobprotectie noemt.  En jobprotectionisme staat synoniem voor het hebben van, inderdaad, de verkeerde attitude.

Waarom?  Omdat mensen die lijden aan jobprotectionisme gestuurd worden door angst.  En angst is zoals we weten, een slechte raadgever, ook in deze.  Mensen die leiden aan jobprotectionisme weigeren te werken in teamverband want een team helpt elkaar.  Een team communiceert met elkaar en een team helpt elkaar naar een hoger niveau.  Mensen die bang zijn hun job te verliezen willen dit niet.  Ze willen niet dat een ander naar een hoger niveau gaat want dit verhoogt hun kans hun job te verliezen.

Angst je job te verliezen leidt dan ook heel vaak tot datgene wat je vreest. Wat men ook wel eens een self-forfilling prophecy noemt.

Bij heel wat mensen kun je dit direct zien.  Er zijn er echter ook heel wat die dit op een slimme manier weten te verbergen.  Beide zijn een gevaar voor een onderneming.  Je moet het vergelijken met een voetbalploeg waar één van de spelers (speler A) geen passen geeft naar die ene speler (speler B) die zijn plaats zou kunnen innemen.  Als speler A wat anciënniteit heeft en ook een stuk de anderen kan beïnvloeden zou het kunnen dat speler B nauwelijks een pas krijgt en dus ook zijn kans om uit te blinken of zelfs te scoren nihil wordt.  Het gebeurt.  Wanneer de trainer dit niet ziet en niet ingrijpt dan kan hij een goede rangschikking vergeten.  Om maar te zwijgen van de teamspirit die daardoor verzuurt.

Jobprotectionisme is een dooddoener voor goed ondernemerschap.  Een dooddoener voor een goede werksfeer.  Een dooddoener voor goede resultaten.  Een dooddoener voor je job.

Een zaakvoerder of manager zijn job is zijn bedrijf, zijn groep dus, niet alleen in stand te houden maar ook geïnspireerd te houden.  Jobprotectionisme is een demotivator voor jezelf en je collega’s.  Het is een angst die leidt naar het einde van je job.  En dit omdat die angst je verlamt samen te werken en voor een goed groepsresultaat te zorgen.  Het is dus de zaakvoerder of manager z’n job die van jou te beëindigen als je angst de collega’s en het bedrijf verhindert te werken of vooruit te gaan.  Beter dit dan dat een verslechterd resultaat dat ook de jobs van de rest op het spel zet.  Het is gewoon die gast z’n job.

Mensen die bang zijn hun job te verliezen, zijn heel moeilijk van het tegendeel te overtuigen.  Een paar weken brengt dit rust maar daarna steekt de angstduivel terug zijn kop op.  Het moet iets te maken hebben met ons instinct en ons dna.  De ene mens ziet nu eenmaal de dingen negatiever dan de andere.

Als ik advies mag geven dan is dit het volgende

Verkramp niet als je bang bent je job te verliezen maar baseer je zoveel mogelijk op feiten. Niet op roddels.  Blijf gemotiveerd en je collega’s ondersteunen.  Blijf samen streven naar het beste resultaat voor iedereen.  Hou jongere collega’s of collega’s die lager staan in het organigram niet klein.  Als die mensen gedreven zijn en de juiste attitude hebben, zult u ze toch niet kunnen onder de knoet houden.  Verzet u niet tegen optimalisering, ook die komt er toch.

Bekijk de dingen positief.  Positivisme is de sleutel naar je job.

En lukt dit niet, besef dan dat je tijd kort is.  Zelf een andere job zoeken in dit geval zal je een sterkere onderhandelingspositie geven om te solliciteren op een ander.  Zelf je angst meester worden, heet dat dan.  Zoek er dan direct één waar je met passie kunt bezig zijn.  Dan heb je direct de goedgevoel attitude en vibe.

Passie en positivisme zijn de oplossing voor angst je job te verliezen.  Voor alle angsten eigenlijk.  De meeste angsten zijn trouwens ongegrond.  Dat is bewezen.

En bewezen is niet hetzelfde als hetgeen elke morgen in de krant staat.

Daar ben ik pas echt bang van.

Over de auteur: Sam Furnier

Plaats een Reactie

Uw e-mailadres zal niet worden gepubliceerd.E-mailadres is verplicht

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.