Onlangs zat ik met mijn vrouw in het vliegtuig naar Zuid Spanje.  Geheel per toeval rollen we in gesprek met de man naast ons die op weg was naar Malaga om een lezing te geven over mobiliteit en geluk.  Hij vertelde dat één van zijn doelen, in alles wat hij doet, is dat mensen er gelukkiger van worden.  Heel veel later in het gesprek bleek onze gebuur Guido Vaganée te zijn, burgemeester van Bonheiden.  Hij vertelde ook dat hij, in het begin dat hij burgemeester was, veel op een neen van de oppositie stootte. Als hij dan vroeg wat het alternatief  was of welk het tegenvoorstel was, bleek er geen te zijn.  Ook geen compromisvoorstel.  Het kwam er op neer om gewoon ‘tegen’ te zijn.  Guido vertelde dat hij met zijn schepencollege volgende heeft afgesproken:  We hoeven niet akkoord te zijn, maar waar willen/kunnen we dan wel samen naartoe? Om daar dan acties uit te destilleren.

En moet het nu net in Groot-Brittannië ook zo zijn dat de oppositie campagne voert voor een dikke NEEN, zonder te hebben ingeschat, of zelfs te hebben nagedacht over: en wat nu?  Hadden ze dan misschien gehoopt dat er meer stemmen gingen zijn om te blijven en kunnen blijven oppositie voeren.

Oppositie voeren.  Wat is dat eigenlijk.  Is dat niet een beetje gemakkelijk.  Is dat niet een beetje mensen opzetten tegen diegenen die het wel aan het proberen zijn, tegen diegenen die wel in de arena staan.  Want wat is er makkelijker dan vanop de zijlijn roepen hoe er moet gevoetbald worden?

Vroeger wist ik het ook altijd beter.  Vroeger was ik ook overal tegen.  Nu ik een aantal jaren zelf bedrijfsleider ben, weet ik beter.  En ik leer nog elke dag bij.  Er zijn heel wat factoren en actoren die niet gezien worden vanop de zijlijn.  Er zijn heel wat factoren en actoren die niet besproken kunnen worden ook.  Er zijn heel veel factoren en actoren die heel snel wijzigen en moeilijk in te schatten zijn.  Eén van de moeilijkste factoren is de menselijke factor. 

Groot-Brittannië is blijkbaar wakker geworden met een kater.  Misschien hadden de oppositieleiders ook al geen rekening gehouden met de menselijke factor, toen ze hun beloftes maakten, die ze trouwens al introkken. 

 Tegen zijn.  Wat is dat eigenlijk?  Krijgt daar iemand energie van?  Krijg je daar iets mee gedaan?  Wordt daar iemand beter van?  Is dat bij gebrek aan visie?  Visie op waar we samen naartoe kunnen? Of is het bij gebrek aan juiste informatie?  Of door ‘verdraaide’ informatie?

Je kunt er tegen zijn dat het meeste geld van de wereld bij de minste mensen van de wereld zit, maar wat doet dat dan met jou?  Helpt je dat? 

Je kunt tegen je baas zijn omdat hij niet genoeg communiceert of in jouw ogen verkeerde beslissingen neemt.  Maar wat doet dat met jou?  Helpt je dat?

Je kunt tegen je gebuur zijn omdat hij de zondagmorgen zijn gras afrijdt.  Maar wat doet dat met jou?  Helpt je dat?

VOOR iets zijn is een zoveel mooier alternatief.  Om de heel eenvoudige reden dat je jezelf dan aanzet een oplossing te zoeken.  Een oplossing voor te stellen.  Al is die oplossing een compromis.  Want we zijn met zoveel, allemaal met onze eigen mening en onze voorkeuren en dingen die we niet goed of leuk vinden.  VOOR iets zijn brengt een andere energie.  Een positieve.  VOOR iets zijn brengt dingen in beweging. 

Ik ben voor goede samenwerking, voor met plezier gaan werken, voor daarmee je boterham te verdienen, voor daarmee dingen te doen die jezelf en je gezin gelukkig maken, enz..

En als die goede samenwerking, met plezier gaan werken en je boterham verdienen nu eens echt niet lukken, wat ook kan.  Verspil dan geen energie om tegen te zijn.  Verspil geen energie om te gaan mokken en schuldigen te zoeken.  Ga een nieuwe uitdaging zoeken waar dit wel kan.  Wees voor een nieuwe situatie die je dat wel brengt. En bereid je daar op voor.  Zorg dat je alternatieve oplossingen hebt en zeg niet zomaar NEEN.

Misschien een goed voorstel ook aan alle verenigingen of organisaties die de belangen van hun groep verdedigen.  Voor iets zijn.  Samen zoeken naar een werkbaar compromis.  Niet zitten mokken of lastig doen.  Geen verdraaide informatie aan je mensen bezorgen, zoals al eens gebeurd.

Voor zijn bespaart je het gevoel wakker te worden met een kater.

Hadden ze in Groot-Brittannië maar VOOR gestemd.  Voor iets in plaats van tegen iets.  Ik denk dat we Groot-Brittannië wel heel erg dankbaar mogen zijn. 

Al is het omdat we geleerd hebben dat we vanaf nu met z’n allen eens wat meer voor iets kunnen zijn. 

Al is het dat je best alleen beloftes maakt als je ze kan waar maken.

Al is het dat beslissingen nemen enkel mogelijk is met de juiste info.

Zo nu en dan eens een genre Brexit-achtig iets, misschien is dat wel de oplossing om met z’n allen wat meer na te denken en te proberen samen iets te bereiken.  Iets beters.  Of om het met het geniale voorzetsel van Bonheiden te zeggen:  Iets verrassend beters.