Hebben jullie ook de beelden gezien van Brussel zaterdag?  Op 11 november dan nog.  Mensen die de selectie van hun land voor het WK voetbal vieren door een stuk van een stad te veranderen in een oorlogszone?  Ik vraag me dan af wat diezelfde mensen gaan doen als hun land uit het WK gewipt wordt of erger nog, als ze het WK winnen.  Een andere vraag die ik me stel is of dat dat allemaal mensen waren die geïntegreerd zijn in België.  Op het eerste gezicht zou ik denken van niet. Veel hangt af van welke de parameters zijn die bepalen of men ‘geïntegreerd’ is of niet, natuurlijk.

Waar ik dan weer zeker van ben is dat hun identiteit hier niet past.  Deze mensen horen thuis in een oorlogsgebied waar hun daden nog altijd niet gerechtvaardigd worden, maar er toch beter ‘passen’.  Zo’n mensen tonen aan dat het hier niet goed is voor hen, dat het hier niet past voor hen.  Ze hebben er geen deugd van hier te zijn.   Allepo, de Gazastrook of andere geteisterde gebieden is meer iets dat bij hun identiteit past.  Natuurlijk moet je in die streken wél een man uit één stuk zijn om te overleven als je het vergelijkt met, neem nu, een straat in Brussel.  Allepo of de Gaza strook is dan misschien weer te hoog gegrepen voor gasten met een dergelijke identiteit. 

Vandaar de titel van deze blog: identegratie.  Het woord heb ik beschreven in mijn nieuwe boek: ‘hoe neem ik een bedrijf over’.  Waar ik uitleg dat mensen pas echt gelukkig kunnen zijn binnen hun werk- en leefsfeer als hun identiteit past met wat ze aan het doen zijn, met waar ze mee bezig zijn.  Als je identiteit past met waar je mee bezig bent en wat je doet en waar je dat doet dan is er van integratie geen sprake want je bent het al.  Ik noem dit identegratie.   Dan wordt integratie overbodig.  Wanneer iemand zijn identiteit niet past bij wat hij doet en waar hij dit doet dan wordt integratie onmogelijk en is er natuurlijk ook geen identegratie.

In het bedrijfsleven is dit van het allergrootste belang.  De economie gaat zodanig hard dat een bedrijf enkel dan efficiënt kan werken als mensen er zich goed voelen.  Als iedereen zich kan identificeren met het bedrijf.  Als de mensen een cultuur delen en er samen voor gaan. 

Bedrijven die daar rekening mee houden, hun identiteit en cultuur in kaart brengen adhv het cultuurpaspoort en in die zin mensen aantrekken die hierbij passen, vormen een sterke groep.  Een team dat zijn cultuur uitdraagt in de markt en daar zowel zichzelf, zijn leveranciers als zijn klanten een plezier mee doet.  Onbewust wordt een soort economisch partnership aangegaan omdat mensen een identiteit delen.  Je krijgt een soort identegratie.  En dat is een win-win voor alle betrokkenen.

In het andere geval gaan mensen zich ongelukkig voelen en ongelukkig gedragen.  In extreme gevallen uit zich dat in burn-out of bore-out, wat meer en meer voorkomt.  Zaterdag in Brussel mag je, denk ik, spreken van mensen met een bore-out.

Alleen goede leiding kan dit oplossen, door daar bewust mee om te gaan en te beseffen dat zachte dokters, stinkende wonden maken.   

Politiek zal de omelet morgen nog niet gebakken worden.  Daarvoor moeten eerst nog wat eieren gebroken worden. 

 Heb je vragen over het cultuurpaspoort of wat dit voor uw bedrijf kan betekenen, geef dan een seintje aan  eva@perfecttalent.be