Een vriend van mij vertelde laatst dat er tegenwoordig heel wat vrachtwagenchauffeurs niet achteruit kunnen rijden.  De reden is de enorme prijzenslag onder transportbedrijven.  Dit zorgt ervoor dat er met heel goedkope buitenlandse chauffeurs gereden wordt.  99,999% van hun tijd moeten die mensen rechtdoor rijden.  Rekenkundig is het dus onverantwoord om hen te leren achteruitrijden. 

Een andere vriend, die een transportbedrijf heeft, heeft onlangs een chauffeur afgedankt omdat deze 2 maal betrapt werd op het lezen van de krant terwijl hij aan het rijden was op de snelweg.  De chauffeur had zich nog verdedigd dat hij het wel zou merken als er plots een file opdook.

Waar is de tijd dat men sidderde en beefde wanneer een vrachtwagenchauffeur het dorpscafé binnenkwam.  Waar is de tijd dat dit mannen waren uit één stuk.  Bijna 2 meter en met armen zo dik als mijn billen.

Nu zitten heel wat vrachtwagens vol met kleine schriele mannetjes die de krant lezen, op hun smartphone zitten te gamen, de taal niet spreken en niet kunnen achteruitrijden.  Ik weet dat ik hiermee de transportsector op mijn nek haal.  Maar het punt dat ik wil maken is dat niet.  Het punt dat ik wil maken is het feit dat kleine schriele ventjes tegenwoordig fysiek in staat zijn een machine van 40 ton en meer, met gemak te besturen.  Daar hebben technologische hoogstandjes als servo-besturing, servo-rem, ABS, cruise-control, ESP en andere voor gezorgd.  Het gevolg is dat, door deze luxe, men niet meer het gevoel heeft met een mastodont op de baan te zijn.  Vroeger toen dit niet bestond had je mannen uit één stuk nodig om dat kreng onder bedwang te houden.  Die mensen moesten al hun macht én concentratie gebruiken om elke rit tot een goed einde te brengen.  Die mensen wisten dat je 40 ton niet kunt stoppen op 50meter.  Ze wisten dat omdat ze gevoel hadden met de natuurwetten die speelden.  Deze sterke beren, die nergens bang voor waren, zouden het nooit gedurfd hebben om de krant te lezen aan het stuur.

Natuurwetten liegen niet.  In dit geval fysica.  40ton met een snelheid van 90km/u heeft een bepaalde afstand nodig om tot stilstand te komen.  Je kunt dat makkelijk berekenen.  De chauffeurs vroeger voelden dat.  Nu voelen ze dat niet meer.  Waardoor er een aantal geneigd zijn andere dingen te gaan doen tijdens het rijden.

Een ander technologisch hoogstandje is die smartphone waar ik het al over had.  Die smartphone zorgt ervoor dat je in geen tijd een eigen filmpje kunt maken en viraal krijgen in diezelfde mum van tijd.  Hierdoor kun je vééél meer en vééél sneller mensen samen krijgen voor een BBQ of een feest.  Maar ook voor een betoging of een revolutie (één of andere lente) of een staatsgreep of om deze te verijdelen.  Of je kunt er zelfs video’s mee rondsturen over hoe je best mensen kapot maakt.  Allemaal heel simpel.  De natuurwet die hier, op een drastisch snelle manier, overschreden wordt is de wet van leven en laten leven.   Vroeger kon zo snel niet gecommuniceerd worden waardoor de dingen veel beter dienden voorbereid te worden.  Voorbereiding was alles.  Men had een goed plan A en een stevig plan B.  Men had een draaiboek over ‘wat na de revolutie’, ‘wat na de Brexit’, ‘wat na één of andere lente’.  Nu is het springen op impulsen en ‘we zien dan wel hoeveel mensen we zot genoeg krijgen’. 

En toen was er Nice.  De combinatie van de vrachtwagen én de, sinds een paar dagen, snel geradicaliseerde ‘camioneur’.  Hoe is dat kunnen gebeuren?

Tegenwoordig zijn er bedrijven, die het trouwens heel goed doen, die vrachtwagens aan het testen zijn die zullen kunnen rijden, zonder chauffeur.  Drone vrachtwagens. Computergestuurd.  Camions die ons gaan af helpen van die schriele goedkope onveilige chauffeurs, die niet kunnen achteruit rijden en de taal niet spreken. Bedrijven waar we met z’n allen in geloven, want ze zijn hyp.  Het is er plezant werken want ze hebben een baristo koffiehoek, met zitzakken.  Niemand gaat er nog werken met hemd en das.  Er is een fitness zaal en een tafelvoetbal.  Jonge techneuten en programmeurs gaan er werken aan zeer goede condities en behoorlijk wat vrijheden.  Blijkbaar is ook geen kat geïnteresseerd in de cijfers die die bedrijven draaien.  ‘Die big data zal binnenkort wel gaan renderen, eerst investeren’, is het credo.  Een beetje virtueel allemaal.

De combinatie van die big data, die smartphone technologie en de zelfrijdende camion.  Dat is toch voer voor een mega groot computerspel live en op ware grootte.  Waar gamers vanuit hun luie stoel elke BBQ, feestje of nationale feestdag, gaan kunnen komen ‘vervoegen’ of ‘crashen’.  Misschien gaan ze wel meer punten, centen of maagden krijgen hoe meer er gecrasht wordt?

Nieuwe technologieën zijn er nu al in geslaagd om ons een aantal natuurwetten te doen vergeten, zoals bijvoorbeeld die van de 40 ton die moet gestopt worden.  En ze zijn er ook in geslaagd om natuurwetten die op de mens spreken goed te benutten.  Namelijk de natuurwet dat wij addicted kunnen raken aan iets en deze dat we van nature lui zijn.  We kunnen niet meer zonder.  Omdat het ons leven toch zo gemakkelijk maakt.  En daar zit de clou en ook het addertje.

Of zoals men in de Britse satire ‘Little Britain’ pleegt te zeggen: ‘computer says NO’

Technologieën zijn ontwikkeld om ons werk en leven te vergemakkelijken.  Gezond verstand en met beide voetjes in de realiteit, is in deze nog steeds een belangrijke factor.  De meeste technologieën worden ontwikkeld door, wat men al eens pleegt te  noemen, nerds.  Nerds, ik wil het specialisten noemen.  Dat zijn mensen die in één ding super intelligent zijn.  Of toch zeker in één ding.  Maar, en dat geldt ook voor ons, iedereen heeft zijn gaven en gebreken (dat is ook een natuurwet).  Specialisten hebben nog al eens de neiging alles van één kant te bekijken.  En één kant betekent zoveel als niet ‘het volledige plaatje’, waardoor abnormale dingen wel eens als normaal beschouwd worden.  En er zijn veel soorten specialisten.  Zoals bijvoorbeeld ook is gebleken tijdens de voorbije bankcrisissen, waar er door specialisten een soort schuldverdeelsleutel gecreëerd werd die plots een hype werd zodat iets abnormaals plots normaal werd.

Specialisten zet je dus beter niet aan het stuur van iets wat met ‘het volledige plaatje’ te maken heeft (tenzij ‘het volledige plaatje’ hun specialiteit is).  Je zet ze best niet aan het stuur in het belang van het geheel.  Je merkt dat overal waar met groepen mensen samengewerkt wordt.  Op dat moment worden abnormale dingen normaal.  Op dat moment worden natuurwetten overtreden.

En op dat moment is er de Franse premier Valls die zou zeggen: ‘We zullen eraan moeten wennen.’ 

Het boe-geroep tijdens de herdenking in Nice, is dan misschien de stem van het gezond verstand en de voetjes in de realiteit, die zich afvraagt: ‘Is dit wel normaal?’

En zeggen dat het allemaal begon in de jaren 80.  We waren nog maar pas de kleuren TV gewoon geworden en het bakske of kaske was een feit.  Vanuit onze luie zetel konden we de TV van kanaal veranderen.  Vanaf toen is het snel bergaf gegaan.  Voordien moesten we heel goed nadenken of we wel van zender zouden veranderen of moesten we een plan maken hoe we iemand anders zo ver zouden krijgen om recht te staan en van kanaal te switchen.  Het alternatief was het, enorm lastige, zelf rechtstaan. Eens het kaske een feit was, kreeg ook de houder van het kaske, naast een verhoogde cholesterol, ook een bepaalde machtspositie want hij werd meester over welke info of non-info de huiskamer binnenkwam.

In de toekomst zal dit zeker niet veranderen, daar geef ik Valls wel gelijk in als hij zegt dat we het gewoon gaan moeten worden:  De houder van het kaske heeft de macht. 

Wat ik me pleeg te herinneren van die ruzies rond het kaske, is dat de macht van de houder verdwijnt als de niet-houders samen beslissen om buiten te gaan en samen te genieten van de mooie zomeravonden.  Gezellig eens bijpraten.  Geen TV.  Geen technologie, geen ruis, geen externe stoorzenders, geen non-info, geen FOMO.  Niets.  Alleen jij en je gezin of vrienden en de natuur.

Of zoals Clement Peerens zou zeggen: ‘geft da kaske na is hier!’