Vanwaar komt de term politiek correct?  Dat is een vraag die ik me de laatste tijd meer en meer stel.  Zeker als ik zie wat er de laatste tijd binnen partijen, in het parlementair halfrond en de media allemaal gebeurt, verteld en getoond wordt.  Politiek lijkt aan niets te koppelen waar men de term correct kan mee associëren.  Oorspronkelijk zou het de bedoeling zijn geweest dat belangentegenstellingen van groepen of individuen tot hun recht kwamen middels onder-handelingen.  In de ‘7^e dag’ en op de radio hoor ik de vertegenwoordigers van die verschillende strekkingen elkaar leugenaars noemen.  Goed voor de kijkcijfers, dat wel.  Maar constructief?  Ik durf te denken van niet.  Correct?  Is nog een vraag die we ons moeten stellen. Dan zal waarschijnlijk het enige adjectief zijn wat hier wel nog past, ‘politiek’ zijn.  Tenzij dat ‘politiek’ geen adjectief is natuurlijk. 

We glijden af naar Amerikaanse toestanden in onze manier van communiceren, waar gooien met modder de kiezer over de streep moet trekken.

Hoe is het dan in godsnaam zover kunnen komen dat we met z’n allen de dingen niet meer gaan  noemen zijn zoals ze zijn en dit dan nog ‘politiek correct’ te noemen. 

Ik durf te vermoeden dat gevechtspiloten tegenwoordig in hun verslagen schrijven, na een missie waar ze per ongeluk een hulpkonvooi aanvielen:  ‘…en toen activeerde ik missile-lock op een rij witte vrachtwagens waar met rode verf een kruis was op geschilderd.  Ik duwde op de knop die bovenaan mijn stuurknuppel stond waarbij die lange ronde dingen die onder de vleugels hangen en waar aan beide zijden van dat product zit, uitgevonden door de man die zijn naam gegeven heeft aan de Nobelprijs.  Ik zag ze terstond wegvliegen maar door de stofwolk die ontwikkeld werd bij impact, heb ik niets meer gezien en ben toen maar weggevlogen…’   Dat klinkt in elk geval beter dan ‘kill motherfucker kill Yihaaaa,…., ow shit het was een hulpkonvooi met voedselpakketten en onschuldige artsen en vrijwilligers’.

Nog politiek correcter en dichter bij ons.  In Gent mag je niet meer zeggen Marokaan of Turk, tegen een Marokaan of Turk.  Alsof het een verwijt is. Alsof men niet meer trots mag zijn op zijn afkomst. Dat moet toch heel raar zijn voor die mensen dat er plots iemand naar hen roept: ‘hé Gentse medeburger van een afkomst die niet dezelfde is als mijn land, maar van de derde generatie geboren in België zeker?, kun je me de weg wijzen naar de Sleepstraat.’

En dan heb ik het ook niet over het feit dat heel veel mensen tegenwoordig keuzes moeten verantwoorden om niet veroordeeld te worden van willekeurig, discriminerend of wangedrag wanneer die mensen selectief zijn aan wie ze hun huis verhuren, wie ze aanwerven of ontslaan, wie ze op het veld zetten en wie niet.

Wat is er gebeurd en sedert wanneer zijn we zodanig politiek correct geworden dat mensen elkaar niet meer begrijpen zodanig dat het buikgevoel begint te protesteren.  Dat is toch iets uitgevonden door mensen voor mensen.  Neen, ik heb echt nog niemand horen zeggen als het water met bakken uit de hemel valt: ‘hm, kijk daar heb je dat levensnoodzakelijk vochtig makend goedje dat we nodig hebben om ons te wassen en onze vochtbalans in orde te houden.’  Neen,  iedereen heeft het over heel slecht weer en  de weerman over ‘code rood’.  Tegenwoordig is het zelfs al ‘code rood’ bij goed weer.  Is het niet door te veel ozon dan zijn het pollen of fijn stof in de lucht. 

Politiek correct heeft watjes van ons gemaakt.  Watjes met veel te lange tenen en de neiging de vinger te wijzen naar de ander.  Politiek correct heeft er ook voor gezorgd dat mensen niet meer op de juiste manier weten te vertellen waar het op staat.  Of hun mening niet meer uiten tegen elkaar.  Of de dringendheid van hetgeen gezegd wordt niet meer overkomt.  Politiek correct heeft ons in een cocon van valse veiligheid gestoken als verwende kinderen die altijd hun gedacht horen en dus ook moeten krijgen.

Het succes van de stand-up-comedian die hele zalen trekt vanwege zijn ongezouten mening en karikaturen van wat hij heel goed geobserveerd heeft in de maatschappij, bewijst dat.  Het bewijst ook dat we met z’n allen terug nood hebben aan authenticiteit en oprechtheid.

Pas op, ik pleit hier niet dat mensen die in groep leven of samenwerken elkaar moeten toespreken zoals de politiekers elkaar tegenwoordig aanspreken, maar iets meer recht voor de raap, beleefd en met respect voor elkaar zou verhelderend werken.

Tegenwoordig voeren heel wat bedrijven 360° analyses en gesprekken.  Dit betekent dat er speciaal geld en tijd geïnvesteerd wordt om van elkaar te begrijpen hoe iedereen elkaar ziet en hoe iedereen elkaar best benadert.

Bedrijven en ook nog andere organisaties investeren dus geld en tijd in iets wat vroeger de normaalste zaak van de wereld was.

Politiek correct.  Misschien moeten we wel eens tijd en geld investeren om een andere term te vinden voor iets dat ons eigenlijk niets gebracht heeft.  Niets dan beleefde mensen die hun gedacht niet meer durven zeggen tegen elkaar of dit op de verkeerde manier doen.

Misschien kunnen we starten met het woord politiek weg te laten en gewoon proberen elkaar gewoon terug CORRECT aan te spreken.  Al betekent dit dat we niet direct graag horen wat er gezegd wordt.  Zoals: ‘excuseer me maar uw manier van mensen aansturen werkt niet motiverend.’ Of ‘sorry maar die planning lijkt ons niet te helpen om de klant gelukkig te maken. Heb je misschien over het hoofd gezien dat…’ of ‘Neen, je mag dan wel onze sterspeler zijn, Suarez, maar in de mensen bijten is echt geen publiciteit voor de club en al zeker geen voorbeeld gedrag. Wat stel je zelf voor om dat belachelijke gedrag stop te zetten?’  Of ‘Je manier waarop je je collega’s aanspreekt is allerminst aangenaam te noemen, heb je thuis problemen waardoor je je niet goed voelt of ben je echt zo’n onbeleefd persoon die niet past in dit team?’

Misschien zou dit ons al terug een hele stap vooruit helpen.

Het zou in alle geval zo zijn dat heel wat mensen beter gekleed door het leven zouden gaan, wanneer de verko(o)p(st)er (politiek correct hé) echt zou zeggen hoe de mensen eruit zien als ze vragen of het goed zit, als ze uit het pashokje komen.