Proficiat bekerwinnaar Zulte-Waregem! Proficiat Leye!

Ik ben niet echt een voetbalfan. Dat heeft grotendeels te maken met de manier waarop ik voetballers percipieer. Voetballers slepen met hun voeten als ze niet voetballen. Voetballers faken pijn en drama op het veld. Voetballers staan te ver van de wereld af. Dat is waarschijnlijk logisch als je meer tussen de krijtlijnen staat dan in die echte wereld. Althans dat is mijn perceptie.

Tot deze morgen.

Deze morgen kwam Mbaye Leye, aanvoerder van bekerwinnaar Zulte-Waregem, de beker tonen in de school waar zijn kinderen school lopen. Mijn dochter was deze morgen vollediguitgedost in kleuren van Zulte-Waregem om dit feest te gaan vieren. Ze zag er uit als een fanatieke SV supporter. In ieder geval stond onze dochter in vuur en vlam voor wat gebeuren ging. Voor haar was het belangrijkste nu dat ze zeker genoeg essevee uitstraalde en wat de vriendjes ervan zouden vinden.

Toen ik mijn dochter afzette stapt op datzelfde moment, je raadt het nooit, Mbaye Leye net naast ons ook uit de auto. Nadat ik hem de hand schud en proficiat wens, kijkt Leye naar mijn dochter. En wat zegt de aanvoerder van Zulte-Waregem die duidelijk nog niet helemaal zijn roes van dit week-end uitsliep: ‘Maar meisje, wat ben jij mooi.’

Ik verzeker u. Leye staat voor de rest van haar leven in haar best-friends boekje. En eigenlijk ook in dat van mij. Het viel me natuurlijk ook op dat Leye niet met zijn voeten sleept en dat hij serieus met die voeten op de grond staat. Leye heeft mijn perceptie over voetballers met een dikke stip de hoogte ingejaagd op de rangschikking van waarden en normen.

Leye ging zelf een paar stappen verder dan normen en waarden. Hij wist precies wat mijn dochter op dat moment belangrijk vond. Leye heeft met dat ene zinnetje mijn dochters hart en daarmee ook dat van haar papa, veroverd. Leye is dan ook aanvoerder van Zulte-Waregem. Aanvoerders voelen aan wat hun mensen nodig hebben en kunnen, als ze dat willen, dan ook de harten van hun mensen veroveren. Dus ook hun mensen motiveren en inspireren.

Leye paste de oeroude regel toe van wat men nu: ‘what’s in it for me’ noemt. Wat is er nu voor mij belangrijk? Voor mijn dochter was dit de bevestiging dat ze er goed uit zag. Op dat moment was dat ‘what was in for her’.

Mbaye Leye gaf deze morgen, op de schoolparking, nog half in z’n kampioenenroes, in 2 seconden een opleiding situationeel leiderschap. Of leiderschap tout-court.

Merci Mbaye, merci! Het leven kan soms verbazingwekkend eenvoudig en mooi zijn.

En wat die perceptie betreft… Leye toonde dat het, ook voor voetbalsterren, mogelijk is om rolmodel te zijn.

Da’s verdomme verfrissend inspirerend en… belangrijk voor…ik denk ons allemaal.

Over de auteur: Sam Furnier

Plaats een Reactie

Uw e-mailadres zal niet worden gepubliceerd.E-mailadres is verplicht

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.